TURTUR

TURTUR

Hebr. thor, Graece Τρυγών utrâque voce ὠνοματοπεποιημένῃ, factâ nimir. ad imitationem cantus eius, qui Graece τρυσμὸς dicitur, a τρύζειν, quod est, turturis more gemere, apud Pollucem, l. 5. c. 14. item garrire, unde de garrulis mulierculis, habetur in Syracusiis Theocriti,

Τρυγόνες εκκναισεῦντι πλατυάσδοισαι ἅπαντα.

Ut turtures obtundunt, ad omnia os diducentes,

Avis est, veris nuntia, Cantici c. 2. v. 11. et 12. et migratoria, Ierem. c. 8. v. 7. Vide quoeve Aristotelem, Histor. l. 8. c. 3. et 12. et 16. Varronem, de Re R. l. 3. c. 5. Ciceronem, de Finibus, l. 2. etc. Sunt tamen, qui non tam abire putant, quam occultari hieme ac latere, uti Plinius ait, l. 10. c. 24. ipseque Philosophus εν ἐυηλίοις χωρίοις nonnullos remanere non diffitetur. Casta insuper, non enim nisi unum coniugem admittere, ex Aristotele, Aeliano et Clemente constat; unde natum, quod magnô consensu scripsêre posteriores, mortuô coniuge turturem vidnam permanere. Simplex item, utpote columbae species, et in hoc genere omnium minima, Philosophus ubi supra, l. 5. c. 13. etc. Usum quod attinet, in sacrificiis V. T. is freuqens fuit. Vide supra ubide Columbis, et Cl. Suicerum, voce Περιςτερὰ, n. 2. Caro illius boni tempetamenti, praeserrim in montanis degentis: imo, quia gignit sucum tenuein ac siceum et spiritibus generandis periodoneum, eo cibum sapientiae vocate solitus est Noc. Masla Medicus Venetus. Clunibus inprimis placuisse delicatis, indiat hoc Martialis, l. 3. Epigr. 60. v. 7.

Aureus immodicis turtur te clunibus implet.

Nisi per synecdochen magnum si mpliciter dicere voluit. Nam hi praecipue laudati. Iuvenalis, Sat. 6. v. 39.

——— Cariturus rurture magnô,

Mullorumque iubis. —

Coeterum Sponsis apud Romanos a cornice et turture optim um augurium, si videl par integrum occurrisset, uti supra diximus: Idem Boiis bellô contra Hungaros victoriae omen praebuit, apud Aventinum, l. 5. etiam Aeaeae Insul. incolis militare olim signum, Alex. ab Alexandro, Genalium Dier. l. 4. c. 2. Aetatem quod spectat, summum annorum fieri 16. plurimum non nisi octo, docet Vossius: hostis ei pyralis, eadem tenere loca, eôdemque cibô vesci sueta etc. Vide plura hanc in rem, apud Gerh. Io. Voss. de Idolol. l. 3. c. 79. et 84. Sam. Bochart. Hieroz. Parte poster. l. 1. c. 9. totô, Alios. Idem nomen pisci est, quem pastinacam appellavêre Veteres, de quo vide eundem Voss. l. 4. c. 51. et hunc intellie, cum in Aeaea cultum paulo ante diximus.